Leven vanuit je kern – en wat heeft vreugde daarmee te maken? Vreugde hoort bij de emotiegroep (1 EmotieCoaching verdeelt het menselijke palet aan emoties in acht groepen. Ieder heeft zijn eigen boodschap. ) Vreugde, ja… duh.
Deze groep emoties gaat over zelfexpressie.
Nu de eerste Corona-schrik misschien wat gezakt is kan dit thema actief worden doordat we, door het thuiszitten, op onszelf zijn teruggeworpen.
En, introspectie levert niet alleen maar narigheid op. Je komt het hele spectrum aan emoties tegen, dus ook vreugde. Want ons vreugdevlammetje dooft nooit, al moet je er soms wel even naar zoeken.
Krenten in de pap
Een voorbeeldje. Mijn mailbox stroomt over nu ik meer uren online doorbreng. Het meeste daarvan is marketing-rommel.
Maar er zitten ook krentjes in de inbox-pap, zoals die van Carla. Zij schreef dat na onze EmotieCoach sessie over een conflict met haar collega, de samenwerking nu soepeltjes verliep.
Ook voelde ze zich nog altijd goed in balans. Ze schrijft: Ik ‘cruise’ heerlijk op mijn A1. Ik heb mijn collega losgelaten, ik merk dat ik me er niet meer druk om maak.
Van zo’n mail stromen de belletjes in mijn buik omhoog, zo mijn haar in. Daar, rond mijn hoofd bubbelt en spettert het nog wat na. Pure vreugde.
Kunstsnack
Ook de nieuwsbrief van het LAM museum springt eruit.
Dit museum uit Lisse stuurt mij dagelijks een kunstsnack: Een mooie foto met een paar regeltjes tekst. Een lekker begin van de dag.
De laatste was een foto van een paar gekke deeggezichtjes van kunstenaar Silvia Steiger. Het ging over pareidolie (2 Pareidolie of pareidolia is een psychisch verschijnsel, een vorm van illusie waarbij iemand een zodanige interpretatie van onduidelijke of willekeurige waarnemingen heeft, dat hij hierin herkenbare dingen meent waar te nemen.
De naam is afkomstig van het Griekse para (naast) en eidolon.). Ha, een nieuw woord. Mijn brein slaat direct aan en wordt nieuwsgierig.
Impuls
En vorige week ontving ik dit:
Ik kreeg een ingeving. Ik weet niet wat me dreef … verveling? Een zeldzame vorm van sociale verpietering? Geen idee, maar ik kreeg een impuls en ik besloot die te volgen: I hit the button.
Vreugde
Zowaar … de volgende dag ontving ik al antwoord: Komt het uit? Je wordt vrijdag stipt om 15 uur gebeld. Mijn hart maakte een vreugdesprongetje. Joost mag weten waarom.
Het werd vrijdag en ik werd gebeld door Tonia. Ze had een rustige stem. Ik niet, ik was opgewonden om zomaar met een vreemde mevrouw te spreken. Tsss.
Het gesprek
Tonia vroeg me of ik bekend was met het LAM museum. Ik had er zelfs nog nooit van gehoord dus ik verpak mijn schaamte in een boel wollige woorden: Zo gek, ik ga regelmatig, maar nee, dit niet, Lisse, goh, ik kom nota bene uit die buurt. En meer excuus-geneuzel.
Mijn gene trekt weg als ik hoor dat het museum net anderhalf jaar open is.
Tonia vervolgt haar verhaal dat dit museum geen bordjes naast de kunstwerken heeft hangen. Men wil dat de beleving van het werk voorop staat.
De suppoosten spelen een actieve rol. Die spreken het publiek aan en vragen de kijkende mens naar zijn ideeën en emoties bij het zien van de werken.
Emoties? Daar had ze me bij de kladden. Ik hing aan haar lippen.
Lach
Het gesprek neemt een wending. Tonia merkt op dat ze parkieten bij mij hoort krijsen.
Ik leg uit dat het door de quarantaine nu zo stil is, dat we veel meer vogels in de binnentuin zien dan normaal.
Dan vraagt Tonia: Zal ik beginnen met de beschrijving van een klein kunstwerkje uit de collectie?
Graag!
Ham
Ze steekt van wal en beschrijft een klein schilderij dat een afbeelding is van twee geschilderde pakjes ham. De een gekookt, de ander gerookt.
Ik voel lachkriebels opkomen. Dat ze precies hiermee begint: Ik ben al ruim dertig jaar vegetarisch. Maar het drukt de pret niet, Tonia lacht vrolijk met me mee.
Het gesprek meandert verder over veganisme en of we wel eens een schietgebedje doen voor het verorberen van een garnaaltje of een ei.
Van het eitje komen we op Wanneer ontstaat leven eigenlijk? en met een kleine zijpaadje naar non-dualisme, komen we uiteindelijk weer terug bij de kunst.
Tonia beschrijft nog twee kunstwerken en dan ronden we het gesprek af.
Inspiratie en vreugde
Als we na een half uurtje ophangen, voel ik me als nieuw.
We hadden gelachen, elkaars ideeën verkend, symboliek besproken en de drijfveren van de kunstenaars onderzocht.
Ik was zelfs uitgenodigd om de vacatures in de gaten te houden, voor als het museum weer zou openen. Vanwege mijn expertise in emoties 😉
Hartverlangen
Na het gesprek borrelt en bruist het rond mijn hoofd. Allerlei ideeën ploppen op. Dit museum brengt drie van mijn grootste inspiratiebronnen bij elkaar: Voeding, kunst en emoties.
Inspiratie hoort bij de emotiegroep Vreugde. Deze groep emoties wijst je je pad (3 Dit gaat in samenwerking met een andere emotiegroep: Afkeer. Die groep wijst je erop als je van je A1 afwijkt door middel van emoties als geen zin, desinteresse, weerstand, uitputting en je overbelast voelen. ).
Vreugde gaat over dat wat je kietelt en inspireert. En hoe je dit hartverlangen tot uiting brengt in de wereld.
Inspiratie herinnert je aan wie je bent
en het wijst je de weg op je levenspad
De Emotie Encyclopedie (4
De Emotie Encyclopedie bestellen? Dat kan via de EmotieGids. Stuur me een mailtje met je adresgegevens. Als ik je betaling heb ontvangen, verzend ik dezelfde dag nog.
Sneller kan ook: Stuur dan een appje met een verzoek voor een Tikkie. Dan heb je het gegarandeerd de volgende dag in huis. (Als de post ook meewerkt ;-))
Wil je het cadeau doen? Vermeldt dan ook het adres van de bofferd! Dan verzend ik het mooi ingepakt daarheen. ) legt het zo uit: ‘Het pad dat we lopen kent twee fasen:
1. De weg terug naar jezelf, waarmee we hart en hoofd op een lijn brengen en leven vanuit volledige acceptatie over wie wij werkelijk zijn.
2. Gaan leven vanuit ons diepste zelf en dit tot expressie brengen in vorm.‘
De vrije ziel
Een paar dagen later vind ik een uitgebreid verslag van het telefoongesprek in mijn mail. Als toetje ontvang ik er de symbolische betekenis van de parkiet bij:
‘De parkiet (buiten zijn kooi) was een gangbaar symbool voor de vrije ziel van de mens, die door Jezus’ latere kruisdood verlost zal gaan worden van zijn erfzonde.
Met zijn groene kleur is deze vogel bovendien een teken van hoop en van wedergeboorte, van geborgenheid en paradijselijke vreugde.‘
Vervulling
Ik voel me vervuld (5 Ook deze emotie hoort bij de groep Vreugde ), mede door de symboliek van het parkietje. De vrije ziel van de mens, krijsend van paradijselijke vreugde, dagelijks rondzwermend in mijn achtertuin.
Wat een mooie metafoor.
Ik ben benieuwd waar mijn vreugde me gaat brengen. Krijgt dit gesprek nog een -groen- staartje?
Ik hou in elk geval het LAM museum in de gaten; Hoe leuk zou dat zijn?? Een dagje meedraaien in zo’n museum!
Leven vanuit je kern
Wat heeft vreugde hier nou mee te maken?
Follow the breadcrumbs of your joy: Volg de impulsen van je vreugde en je levenspad ontvouwt zich, van moment tot moment.
Zo vind je de weg terug naar jezelf en leef je vanuit je kern.
Wil jij ook niet meer hoeven nadenken over linksom of rechtsom? Leven vanuit je innerlijke leiding en flow?
Maak dan een afspraak via de groene knop en leer je innerlijke signalen herkennen.
Zo komen we tot een inspirerend, verrassend en vreugdevol bestaan waarin onze kwaliteiten volledig tot hun recht komen.
Weet je welkom.
De ervaringen van de mensen uit mijn artikelen zijn gebaseerd op wat ik tegenkom in de sessies of in het leven. De namen zijn fictief en enige overeenkomst met personen berust op louter toeval.
Wil je ervaren wat de EmotieGids voor jou kan doen? Stuur me een mailtje, maak een afspraak via de online agenda of bel 06 21211086.
