‘Van je hoofd naar je hart zakken.‘
‘Vertrouw maar op je intuïtie. ‘
‘Luister naar je gevoel.’
Wollige termen, zo stond ik erin. Stond, ja want dit klinkt nog steeds klef, maar ik begrijp nu wel beter wat ermee bedoeld wordt.
Emotiegroep Angst
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: mijn leven dreef op angst, al had ik het zelf niet in de gaten. Want… als emotiegroep Angst lekker op stoom is, kunnen we niet voelen.
In emotiecoaching werken we met acht groepen emoties: Liefde, Boosheid, Afkeer, Verbazing, Schuld/Schaamte, Verdriet, Vreugde en Angst.
De laatste, Angst, is mijn expertise. Het is dus geen toeval dat ik als EmotieGids vooral mensen aantrek waarbij emotiegroep angst actief is.
Stoer
Zoals ik net zei: ik had vaak niet in de gaten dat ik bang was. Ik was vaak stoerder dan de rest en gooide mezelf in situaties waarvan ik later dacht: waarom toch..?!
Ik liep bijvoorbeeld nooit een straatje om als ik een engerd tegenkwam in een donker steegje. En als klein kind stak ik vaak als enige mijn vinger op in de klas, om later in de pauze te horen: dat jij dat durfde te vragen! Daar snapte ik dan weer geen bal van, want … daarvoor stond die leraar er toch?!
Ik wil maar zeggen, ik was geen angstig vogeltje in de strikte zin van het woord.
Maar termen als dat wéét je in je hart, of dat vóel je toch, zeiden me niks. Voelen? Geitewollensokken-gedoe. Als ik mijn hand op mijn hart legde, voelde ik daar iets kloppen, daarmee was de kous af.
Wat is voelen?
Ik herinner me een gesprek met een vriendin over intuïtie, ook al zo’n wollig woord, en dat ze zei: Ik fietste de stoep af terwijl ik wíst dat ik dat niet moest doen, en ja hoor, daar lag ik met fiets en al over de weg! Ik vond dat ergerlijk, want hoezo wist ze dat?!
Geheid dat ik in de week daarna de stoep afreed, en dacht: Oeh, voorzichtig nou… Twijfelachtig gevolgd door: Is dat nou mijn intuïtie, of …?
Ik viel gelukkig nooit van mijn fiets. Wel kwam er andere rottigheid voorbij: verhuizingen, sterfgevallen, ziektes. Daarop volgden trainingen, opleidingen en retraites, want ik liep vast.
En zo keerde het tij voor wat betreft dat wollige voelen.
Kleuren
Tegenwoordig begrijp ik wat men bedoeld met innerlijk weten, of hoe het voelt als je hart geraakt wordt.
Nu is alles anders. Het leven heeft er een dimensie bij gekregen. Ik leef niet meer alleen op routine, of op automatismen. Waar het leven voorheen zwart-wit was, zie ik nu een rijke schakering aan kleuren. Ja, ook donkere, maar die horen ook bij het leven en geven het zelfs diepgang. Deze kleurenrijkdom voelt heel anders dan de monotone grijsheid van het leven dat ik kende.
Wat was er aan de hand?
Ik weet nog hoe mijn oude fabrieksstandje ‘voelde’. Voelen tussen aanhalingstekens, want juist daar ontbrak het me aan. Ik stond continu in de overlevingsstand bevriezing uit de drie-eenheid van ons beschermingsmechanisme: vechten, vluchten en bevriezen.
Dit herken ik ook regelmatig bij cliënten. Er wordt dan gepraat over behoorlijk ingrijpende onderwerpen, terwijl cliënt daar niets bij lijkt te voelen. In één adem hoor ik dan dat moeder is gevallen en intensief zorg nodig heeft, dat er sprake is van promotie op het werk, en, oja, ik kreeg ook van mijn beste vriendin te horen dat ze kanker heeft...
Hoe kan het dat we daar niets bij voelen?
Als er gevaar dreigt, wordt emotiegroep Angst actief. Dit is de groep die gaat over emoties als waakzaamheid en verantwoordelijkheidsgevoel, maar ook achterdocht en blinde paniek.
Afhankelijk van waar we ons op die emotie-ladder bevinden, schakelt ons zenuwstelsel om naar vechten, vluchten of bevriezen. En vervolgens ontketent zich een reeks van processen in lichaam en geest om ons klaar te maken voor het gevaar. Eén puntje in dat proces is dat emoties worden uitgeschakeld.
Voelen gaat uit
Het is dus zaak om niet te blijven hangen in de stand van vechten, vluchten of bevriezing. Maar het probleem daarbij is, dat we het niet voelen als we bevriezen. Want precies het voelen wordt uitgeschakeld, als het sympathische deel van het zenuwstelsel ons overneemt.
Een oeroud systeem dat nog steeds heel effectief functioneert als bescherming. Maar helaas gaat de terugkoppeling van spanning naar ontspanning niet zo snel als we zouden willen.
Wat is er nodig?
Wat is er nodig en wat kunnen we hieraan doen?
Je zult het niet merken als je in de stand van bevriezing zit, omdat je dan dus niets voelt. Maar… je merkt het wél, als je de verbinding met je lichaam oefent en dan bij omschakeling van ontspanning naar spanning, die verbinding kwijtraakt.
Met een piepkleine oefening van je aandacht verleggen kun je die verbinding verstevigen. Je gaat met je aandacht weg van je gedachten, naar je lichaam. Even voelen hoe je erbij zit. Misschien je schouders laten zakken, je kaken ontspannen, je voeten voelen… meer is niet nodig.
Stappen
Als dat lijntje met je lichaam stevig gelegd is, zul je het merken als je die verbinding kwijtraakt en in bevriezing schiet. Dat is het moment om te handelen:
Stap 1: Haal jezelf uit de onveilige situatie – luister naar de boodschap van de emotie zodat die kan uitdoven. Zo krijg je letterlijk vertrouwen in jezelf omdat je jezelf uit onveilige situaties redt.
Stap 2: Observeer je lichaam en ontspan bewust je spieren.
Deze eerste stap is noodzakelijk. Pas als je uit de bedreigende situatie bent en je weer veilig voelt, kan het autonome zenuwstelsel terugschakelen naar ontspanning en herstel, zodat je weer kunt voelen.
Stap 2, het observeren van je lichaam is een kwestie van vaak doen, steeds een paar seconden, ook als je je lekker voelt. Gaandeweg ga je dan meer en meer onderscheiden van wat er in je lichaam gebeurt.
Trauma heling
Dan wordt het leuk!
En spannend, magisch, leerzaam, bevrijdend, vervullend, verbindend, verhelderend en meer, overvloedig meer! Zo tackelen we onze trauma’s, herstellen we de relatie met onszelf, zo leren we omgaan met het leven, herkennen we waar oude pijn getriggerd wordt en worden we volwassen. En dat bedoel ik in de letterlijke betekenis van het woord, want zo komen we tot volle wasdom en kunnen we ons volledige potentieel gaan benutten.
Dit is de manier, via geest én lichaam, om af te rekenen met oude beschermingsmechanismen die niet meer functioneel voor je zijn.
Laten we samen groeien zodat ieder haar eigen plek en bijdrage in de maatschappij kan innemen, en bloeien als nooit tevoren!
Superbrein
Ja, je brengt het leuk EmotieGids, maar mij lukt dat toch niet..
Zeg dat niet te snel want angstige mensen zijn vaak mentale mensen, en zijn daarom razendsnelle denkers! Geef dat superbrein dus een taak.
Het liefst iets met het lichaam omdat we dat altijd bij ons hebben en het lichaam is altijd in het hier en nu. Gebruik je sterke mind om je lichaam te observeren. Zo kom je terug in de realiteit en, in het hier en nu is het leven meestal heel oké en lang niet zo spannend, als wat ons brein ervan maakt.
In het nu hervinden we de verbinding met onszelf. Zo kunnen we voelen dat er meer is tussen hemel en aarde, dan het brein kan bevatten. Met als bonus: waar verbinding is, is geen angst.
Waar verbinding is, heeft angst geen kans
Oefenen
Voelen vergt een beetje oefening en tijd voor mensen die lang vastzaten in emotiegroep Angst. De schroefjes en moertjes van je gestel zijn misschien lang in oude patronen blijven steken. Angstige mensen zijn vaak ook erg streng voor zichzelf. Ze gooien zichzelf in onveilige situaties, juist omdat ze niet goed kunnen voelen wat een impact dat op ze heeft.
Zachtheid helpt.
Zachtheid werkt als een druppeltje olie om de boel weer door te smeren. Niks mis met een beetje extra wollige liefde en geduld met jezelf ❤️
Wil je een keer samen oefenen?
Je bent van harte welkom voor een afspraak. Druk op de groene knop of klik op oranje voor meer informatie.
Ontdekken wat je emoties je willen zeggen?
Weet je welkom, ook voor een enkele sessie!
Emoties zijn je gids naar flow, rust en levenslust
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en creëer het leven waarvoor je hier bent.
De ervaringen van eventuele mensen uit mijn artikelen zijn gebaseerd op wat ik tegenkom in de sessies of in het leven. De namen zijn fictief en enige overeenkomst met personen berust op louter toeval.
