Onlangs ontving ik een moppermail van een jongeman uit mijn omgeving. Ik zal je hoed en rand besparen maar wat wel interessant is, was mijn emotionele reactie op die mail: “Ik ben er klaar mee! Dit is nu de zoveelste keer dat… ”
Het duurde even voor ik me realiseerde dat de jongeman me flink triggerde met zijn mail.
Het leek me leuk om jullie mee te nemen in het proces wat hierop volgde. Een goed voorbeeld van een coachsessie waarin ik geholpen werd door klasgenoot en vriendin van de opleiding, Robin.
Robin en ik waren in ‘gesprek’ via whatsapp en daarbij kwam de mail ter sprake. Ze vroeg me wat er aan de hand was waarop ik losging en vertelde hoe zát ik het was, het prinsessengedrag van deze jongen. M’n collega benoemde de afkeur in mijn oordeel: afkeur behoort tot de categorie Schuld/Schaamte. Deze emotiegroep gaat over non-acceptaties in jezelf.
Het adagium Wat je zegt ben je zelf! geldt nog steeds en zelfs letterlijk.
Als je oordelen over je buitenwereld hebt, dan wil er acceptatie komen op dat stuk in jezelf. Ik heb de kennis in huis maar kan die niet toepassen op mezelf in deze situatie. De houten poten van een ander zijn zo helder als glas maar probeer je eigen schaduwkanten maar eens te belichten… Gelukkig hebben we daar onze emoties voor en als je er niet uitkomt… de EmotieCoach! (-;
Robin vroeg me wat uitgebreider te beschrijven wat ik van de jongeman vond.
Ze vraagt me er even flink op los te oordelen… “Nou, dat prinsessengedrag dus; ik reageer zelfs als ie midden in de nacht een app stuurt! Waar vind je zulke service! En dan dit! Hij zeurt als een verwend kind.” Maar ook nu voel ik niet precies wat de relatie tot mijzelf is met deze woorden.
Ben ik bang ‘verwend’ te zijn? Mag ik niet zeuren van mezelf?
Ik zoek me suf maar voel geen enkele aanwijzing dat ik op de goede weg zit met m’n gedachtengang.
Gelukkig is daar Robin die met me meedenkt: “Wat doe jij of heb je juist achterwege gelaten om geen zeur te zijn en denk je ‘Laat maar’?” Ik voel een krampje rond m’n hart als ik haar woorden lees. Heel subtiel en het gevoel is ook meteen weer weg. Maar ik heb een aanwijzing! We zitten op de goede weg. En dan komt ze met de inkopper: “‘Ik ben je moeder niet.’ Is dat iets?”
Mijn antwoord volgt direct: “Auw. Daar heb je me…”
De tranen springen spontaan in m’n ogen. Ik richt m’n aandacht op de sensaties in m’n lichaam. Een warme stroom golft vanuit m’n hartstreek naar boven en vloeit via een paar tranen naar buiten. Robin antwoordt: “Laat het maar even verdrieten.” Verdrieten zou een werkwoord moeten zijn omdat niets vast staat in het leven.
Natuurwet nummer 3: Alles is altijd in verandering.
Na een paar minuten keert Robin terug naar de vraag waar acceptatie op wil komen, zoals mijn emoties eerder hadden aangeven. Nu weet ik het antwoord ineens wel: “Dat ik niet voor iedereen hoef te zorgen, geen moeder hoef te zijn voor de hele wereld. En daarmee nota bene mijn eigen kind tekort doe, omdat ik geen puf meer heb om goed voor hem te zorgen.” Ik heb me altijd wat onwennig gevoeld in mijn rol als moeder. Het voelde alsof ik moedertje speelde, in plaats van moeder te zíjn. Wat een inzicht! Wat een bevrijding!
Voor een buitenstaander klinken de mooiste inzichten vaak erg voor de hand liggend…
… maar als je er emotioneel tot over je oren in zit, voelt het zó heerlijk als er zo’n kwartje valt. Mijn zoon zat aan tafel en ik viel hem spontaan om z’n hals voor een knuffel die voelde alsof ik hem voor het eerst omhelsde, echt als zijn moeder.
En toen kwam het wonder:
Waar ik normaal gesproken steevast hoor (lees: gespiegeld krijg): “Mahaaam… zo is het wel genoeg! Laat nou maar los.” Zo kreeg ik nu een dikke glimlach en een stevige omhelzing terug! Een prachtig bewijs dat er iets verschoven is in mijn binnenwereld, dat zich direct laat zien in de buitenwereld.
Zo binnen zo buiten.
Ik ben wederom diep onder de indruk van deze methode. Dit duurde misschien een half uur, inclusief de knuffel. En dan met zulk resultaat. Wow. Dank Robin! En dank jongeman, voor je moppermail.
En nu ben ik natuurlijk benieuwd naar jouw oordelen en of je daar iets moois in kan ontdekken. Deel het met ons hieronder. Ik kijk uit naar je reactie!
De ervaringen van eventuele mensen uit mijn artikelen zijn gebaseerd op wat ik tegenkom in de sessies of in het leven, maar de namen zijn fictief en enige overeenkomst met personen berust op louter toeval. Wil je ervaren wat een EmotieCoachsessie® voor jou kan doen? Stuur me een mailtje of maak een afspraak op 06 2121 1086.
