Vorige week schreef ik over een nare mail en hoe mijn emoties daarop reageerden.
En nu vraagt die mail om antwoord.
Het gaat om een slepende kwestie, en ik moet nu een dikke streep trekken: Tot-hier-en-niet-verder.
Niet echt mijn forte.
Moed
Ik raap mijn moed bij elkaar en schrijf een mail terug.
Eerst nog even heen en weer gemaild met collega -en jurist- Robin of het echt, echt, écht zo moest? Kon het niet een pietsie minder strak?
Haar antwoord: Dat kan dat wel, maar gezien de juridische consequenties kan dat kwalijke gevolgen hebben.
Nee dus, een streep is een streep.
Energetische logica
Duidelijke taal.
‘En’, voegt ze er vanuit haar expertise als EmotieCoach nog aan toe, ‘Waar je ruimte laat, zal die gepakt worden.’ Energetische logica.
Oké.
Ik druk op ‘Verzend’ en het leven gaat verder. Pom pom pom.
Het gevoel
De week erna dringt de kwestie zich af en toe aan me op. Bij elke Pling! van een nieuw mailtje slaat mijn hart even over.
Negeren.
Gedurende de week sijpelt dat overslaande-hart-gevoel langzaam naar beneden. Het creëert fladdertjes mijn maagstreek.
Ik negeer het. Daar ben ik goed in: Stoor me niet! Ik ben aan het werk!
Hoofdpijn
Een paar dagen later ontwikkelt zich een strakke band om mijn hoofd. Oef, hoofdpijn.
Ik heb nooit hoofdpijn, dus de alarmbellen gaan af: Wat is er aan de hand??
Dan schrik ik wakker: Mijn emoties proberen me iets duidelijk te maken! Want dat is wat emoties doen, ze schudden ons wakker.
Steeds indringender en harder krampen ze, net zolang tot we ons weer bewust worden van ons lichaam en wakker worden in het hier en nu.
Hier en nu
Fnuikend hoe on-bewustzijn ons steeds weer in de greep krijgt. We zijn zo sterk getraind in het onderdrukken van emoties en lichamelijk ongemak.
Gelukkig is ons lichaam altijd in het hier en nu. Dat is een machtig middel om terug te komen in de realiteit.
Zo heb ik dankzij de hoofdpijn dus weer bewustzijn op de signalen die mijn emoties me sturen. Nu kan ik kijken wat er aan de hand is.
Waarschuwen
Het valt niet mee om de aandacht op mijn lichaam te houden en in de realiteit te blijven, want ik voel hoofdzakelijk angst.
Angst geeft kramp rond je maag. Angst doet je je hoofd onder de dekens stoppen en er het liefst niet meer onder vandaan komen.
Emoties uit de emotiegroep Angst waarschuwen ons voor gevaar uit de duale buitenwereld.
Hoogste tijd voor een onderzoekje.
Onderzoek
Waar wil angst mij voor waarschuwen? Wat is het reëele gevaar hier?
Ik kan een boze mail terugkrijgen.
Ik kan een conflict krijgen.
Niks lichamelijk gevaarlijks eigenlijk. Het levert wat onpraktisch gedoe op, een beetje werk misschien, maar dat is het wel.
Hoofdpijn-waardig? Mwah…
Gevaarlijk genoeg om mijn hoofd onder de dekens te stoppen? Neu…
Discipline
Dit onderzoekje zet de zaak enigszins in perspectief, maar helemaal rustig is het nog niet van binnen. Het blijft wat emmeren.
Ik bedenk wat ik in verschillende scenario’s kan doen, mocht de zaak uit de hand lopen. Dat geeft meer rust.
Angstzinnetjes
Ik zet alle zeilen bij om niet mee te gaan in de gedachtenstroom. Dat vergt discipline. Maar doe ik dat niet, dan vliegen mijn gedachten alle kanten uit. Van Ja, maar dan …, naar Wat als …?
Ja maar en Wat als, zijn prachtige voorbeelden van angstzinnetjes. Deze zinnen geven aan dat we uit de bocht vliegen. De ene angstgedachte roept de volgende op en we zakken op de ladder van angst.
Met dit soort angstzinnen verliezen we onszelf in verhalen. Daarmee verdwalen we in toen en straks-gedachten, in plaats van in het hier en nu te zijn.
Het zijn mogelijke scenario’s die heel reëel kunnen lijken. Maar we kunnen niet in de toekomst kijken. Dat soort verhalen zijn dus geen realiteit.
Hier en nu is onze enige reëele werkelijkheid.
Realiteit
Hoofdpijn trekt me dus naar de realiteit. Als ik mijn schouders ontspan, voel ik de band om mijn hoofd verdwijnen.
Wat speelt er nu werkelijk?
Ik heb in die mail een dikke grens aangegeven. Dat vind ik spannend.
Mijn zelf-onderzoekje levert ook iets verrassends op: Ik vind het ook een beetje leuk, zo’n stevige grens trekken omdat ik er niet zoveel ervaring mee heb.
Realiteit
De jongeman van die rottige mail mag dus even meespelen in mijn levensscript. Dat is prima, zolang ik maar aan het roer blijf staan als de scenarioschrijver.
Hoe het afliep?
Ik ontving een mail van hem met excuses, en uitleg over waarom hij zo van leer trok.
Al mijn Wat als en Jamaar-scenarios ten spijt… dit is dus realiteit: We weten het pas als het hier en nu plaatsvindt.
Wat denk jij? Hebben onze lichamelijke klachten te maken met emoties waar we niet naar luisteren?
Gewaagde uitspraak… I know! Deel je gedachten hieronder of stuur een mailtje met de groene knop. Ik hoor je graag.
Wil je een handje bij je zelfonderzoek? Maak een afspraak via de gele knop.
Hoe gaat zo’n EmotieCoach-sessie? Lees het via de rose knop.
Weet je welkom.
De ervaringen van eventuele mensen uit mijn artikelen zijn gebaseerd op wat ik tegenkom in de sessies of in het leven, maar de namen zijn fictief en enige overeenkomst met personen berust op louter toeval. Wil je ervaren wat een EmotieCoachsessie® voor jou kan doen? Stuur me een mailtje of maak een afspraak op 06 • 21211086.
