Alles weghalen wat niet jij is?
… dan blijft er een meesterwerk over!
Herken je dit? Je loopt richting buurtsuper en vangt een blik op.
Je slaat erop aan, beschermingsmechanisme komt in actie! en er komt een gedachte bij je op:
• Pff… chagrijn
• Loop ik in de weg of zo..?
• Och arme.. hij is vast heel ongelukkig…
Vaak krijg je er ook nog associaties bij en voor je het weet, zit je muurvast gevangen in je gedachten. Je ziet niets meer van je omgeving.
Eenmaal thuis ben je de helft van je boodschappen vergeten… en je valt doodmoe op de bank in slaap.
Vechten vluchten bevriezing
Geen moment dat je aan de tandarts dacht die jou als kind mishandelde, maar let op (!) destijds werd wél dit hersenpaadje aangelegd, waardoor je vandaag in een mentale mist ‘verdween’.
Dit noemen we de modus van vechten ~ vluchten ~ bevriezing; het zenuwstelsel merkt gevaar op en zet automatisch een reeks processen in gang.
Trigger
Dat proces verloopt, simpel gezegd, als volgt:
Als kind stapte je bij de tandarts naar binnen. Er staat een man in een witte jas met zijn rug naar je toe. Hij kijkt je niet aan. Het ruikt er vies, naar ziekenhuis.
Je staat daar maar, tot de man zich met een strenge blik omdraait, en zegt: Wat sta je daar nou? Ga zitten!
Zenuwstelsel
De geur, de harde stem, de strenge blik en aansluitend de pijn van de behandeling, veroorzaken alarmbellen in je hoofd: Gevaar!
Je zenuwstelsel neemt je over en het handelt autonoom. Je bent dus de controle over jezelf kwijt en dit is wat er gebeurt:
je gaat schreeuwen of tegenstribbelen → vechten je rent letterlijk de behandelkamer uit → vluchten je ondergaat de behandeling, totaal verstijfd → bevriezing
Eén van deze beschermingsmechanismen wordt gedurende je leven vaak dominant, al herken je ze alledrie misschien wel.
Beschermingsmechanisme
Als je later in je leven één of meerdere van diezelfde zintuigelijke prikkels ervaart, gaan de alarmbellen wederom af: Gevaar! Je schiet hetzelfde paadje in: je beschermingsmechanisme neemt je over en het lichaam is klaar om te vechten, vluchten of bevriezen.
Dat betekent dat je over straat kunt lopen terwijl er niets aan de hand is, maar op het moment dat je een strenge blik ziet en je loopt toevallig nét langs de apotheek waardoor je neus een vleugje ziekenhuisgeur opvangt, dat de alarmbellen afgaan. Trigger!
Het gevolg?
Er komen direct allerlei processen op gang:
➙ Je adem stokt
➙ je schouders spannen zich
➙ je hartslag gaat omhoog
➙ het middenrif ligt vrijwel stil
➙ je interne (verterings)processen liggen stil
➙ je bloed stroomt direct naar alle grote spieren
➙ je buik spant zich aan
➙ je moet plotseling vreselijk nodig naar het toilet
➙ je kunt zelfs misselijk worden.
Dikke stress in je lijf.
Afhankelijk van de mate waarin je getriggerd wordt, ervaar je bovenstaande symptomen nauwelijks tot zó sterk, dat je het toilet niet haalt.
Stressoren
In dit voorbeeld zijn de stressoren de boze blik van de man op straat tezamen met de geur van de apotheek. In een miljoenste van een seconde kom je uit bij één van deze drie scenario’s:
- Je snauwt de man (in gedachten) toe: Moet je wat van me ..?! ➞ vechten
- Je duikt de eerste de beste winkel in om aan de man te ontkomen ➞ vluchten
- Je loopt verstijfd door en doet je boodschappen. Je komt wel thuis maar je bent de helft vergeten en je hebt zo’n … nouja, zo’n soort mist in je hoofd… ➞ bevriezing
Maar waarom je nou zo boos wordt? Of hoe je nou in die winkel belandde waar je niks te zoeken had? En hoe komt het toch dat je zo weinig energie hebt en zooooo moe bent …? Geen idee.
Automatische patronen
Dit het hele proces gaat buiten ons bewuste denken om. Het werkt volledig autonoom.
Hoe vaak zijn we onszelf kwijt? Hoe vaak snauwen we naar de ander, terwijl we wel weten dat het buiten proportie is maar we kunnen onszelf niet inhouden? Hoe vaak belanden we in situaties waarvan we achteraf denken: Hoe ben ik hier in hemelsnaam in terechtgekomen..?!
Dit zijn de automatische patronen die we als kind hebben aangelegd. En nu lopen we er tegenaan dat we niet meer kunnen reageren, zoals we zouden willen.
Denken is gereedschap
We worden geleid door stress en ‘zogenaamd’ gevaar, omdat we ons denken niet onder controle hebben. We gebruiken dat niet waar het voor is; een stuk gereedschap dat goed is in …
een idee vormgeven ➞ ik ga pasta maken, wat heb ik nodig? goed kan onderscheiden ➞ welke pastavorm past bij deze saus? goed kan analyseren ➞ Hmm… nog een snufje zout
Maar vraag het brein niet om te bepalen wat er wel of niet deugt… Laat het geen emotionele problemen oplossen (!) en geef je brein vooral niet de leiding over je ziel en je levenspad.
Daar is het denken niet op gebouwd.
Train je brein
Hoe komen we hieruit? Train je brein!
Laat je mind niet bepalen hoe jouw dag eruitziet. Pak de leiding terug. Leef van binnen naar buiten.
Laat je niet regeren door prikkels van buitenaf, maar bepaal zélf wat voor jou belangrijk is, van binnenuit.
Kortom, stuur je brein aan vanuit je hart, dat is de uitweg.
Voelen
Zelf vind ik het fijn om het voelen te gebruiken, om het denken in te perken. Want het brein ziet overal gevaar en denkt voornamelijk in ja-maar’s en wat-als.
Dat zijn angstscenario’s. Die drukken we niet zomaar weg maar we kunnen wél leren om onze gedachten te sturen.
Ik doe dat door mijn hoofd de opdracht te geven om zo vaak mogelijk mijn lichaam te observeren. Daarmee sla ik twee vliegen in 1 klap;
- mijn gedachten bepalen niet zelf waar de focus naartoe gaat, dus ik train mijn brein train, en …
- mijn gedachten krijgen geen kans meer om zomaar wat in de rondte te drijven, want het brein heeft nu een gerichte opdracht.
Alles weghalen wat niet jij is
Bewust voelen is niet makkelijk maar het leven wordt een stuk interessanter. En … het werkt! Je komt uit de mist, je gaat onderscheiden wanneer je gedachten met je aan de haal gaan en je wordt niet meer zo snel meegesleept door je beschermingsmechanisme in vechten, vluchten of bevriezen.
Kort gezegd, je doorbreekt je oude patronen door je focus te verleggen. Emoties doven uit en het denken wordt onderbroken zodat je rust krijgt in je hoofd. Je traint je concentratie en… je zenuwstelsel komt tot rust 
Het klinkt te simpel voor woorden, en dat is het ook.
Maar eenvoud is niet makkelijk.
“Michelangelo was asked by the pope about the secret of his genius, particularly in regards to the statue of David, largely considered to be the greatest sculpting masterpiece of all time. Michelangelo responded by saying, “It’s simple. I just remove everything that is not David.”
Michelangelo werd door de paus gevraagd wat het geheim van zijn genialiteit was, speciaal wat betreft zijn beeld van David, wat wordt beschouwd als het grootste meesterstuk aller tijden in de beeldhouwkunst. Michelangelo antwoordde: Simpel, ik haal gewoon alles weg wat niet David is.
Dat is wat we doen als we het voelen trainen: Alles valt weg, wat niet jij is. En dat levert een meesterwerk op. Het meesterwerk dat jij bent.
Ontdek wat je emoties je willen zeggen!
Weet je welkom, ook voor een enkele sessie.
Emoties zijn je gids naar flow, rust en levenslust
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en creëer het leven waarvoor je hier bent.
De ervaringen van eventuele mensen uit mijn artikelen zijn gebaseerd op wat ik tegenkom in de sessies of in het leven. De namen zijn fictief en enige overeenkomst met personen berust op louter toeval.
Wat doe jij bij stress?