Druk druk druk! Allang niet meer hip..

… en toch zo moeilijk te vermijden

Reza probeerde al een tijd een afspraak te maken voor een EmotieCoach-sessie. Het was een teken aan de wand dat ze daar geen tijd voor leek te kunnen maken. 

Tijd maken … dat zeg ik bewust, terwijl het voor Reza voelde alsof ze echt geen gaatje in haar agenda had. Toch krijgen we allemaal dezelfde 24 uur per dag: voor de een vliegt de dag om alsof ze er geen invloed op heeft, terwijl de ander regelmatig een dagje naar de sauna gaat of een ander leuk uitje plant. 

Reza had al een cursus time-management achter de rug, maar dat had geen zoden aan de dijk gezet. Sterker nog, dat had alleen maar tijd gekost!

Wat hebben we gedaan?

Ze vertelt: “Mijn man is zó lief voor me! Hij gunt me echt me-time. Hij stelde laatst voor om de kinderen even mee te nemen naar de speeltuin zodat ik een dagje voor mezelf had. Maar dat vind ik ook zo leuk.. dan wil ik mee!”

Dilemma. Het gaat Reza dus eigenlijk niet om de tijd. Maar wat is er dan wel aan de hand? Ik vraag haar hoe het voelt als ze zegt dat ze nergens tijd voor heeft. Ze sluit even haar ogen en zegt dan: “Als ik mezelf zo hoor praten slaat het eigenlijk nergens op.. ik heb best wel tijd, maar áls ik dan een uurtje heb, weet ik eerlijk gezegd niet wat ik met mezelf aan moet…”

Tranen

Ze schiet vol en daardoor komt ze weer terug in evenwicht. Het verdriet geeft aan dat de overtuiging dat ze niet weet wat ze zou willen, niet past bij wie ze in essentie is; een stralende vrouw met legio interesses! Ze lacht door haar tranen heen. Aan het begin van het gesprek gaf ze al aan dat ze een cursus fotografie wilde doen. Die foto’s wilde ze op t-shirts printen, ze had al een heel plan klaarliggen. Als ze er weer over begint lichten haar ogen op, en begint ze te stralen. 

Vreugde

Ik leg uit dat dit bij emotiegroep Vreugde hoort, een emotie die ons naar ons zielepad leidt. Oftewel: Follow the breadcrumbs of joy! Reza’s gezicht spreekt boekdelen als ik vraag hoe ze zich voelt; “Heerlijk! Ik voel me al enthousiast worden als ik erover praat, ik heb eigenlijk zin om er meteen mee aan de slag te gaan. Helaas moet ik de kids zo uit school halen…”

Direct betrekt haar gezicht

Ik vraag wat ze nu voelt, als ze dit zegt. “Ja… dat lekkere gevoel is meteen gedempt. Ik bedenk me dat ik dan lunch voor ze moet maken, weer terug naar school moet rennen, vanmiddag even snel opruimen voor ze weer uit school komen, en dan naar zwemles…” Weg fijn gevoel.

Al die emoties…

In een kwartiertje tijd kwamen de volgende emoties voorbij: Bij binnenkomst stress, daarna even wat tranen die haar weer in balans brachten, toen een stralend gezicht, en nu weer bedrukt.

Al die emoties, terwijl er in dezelfde tijd in de buitenwereld niets veranderd is; wij zitten nog steeds aan de keukentafel te praten. “Dus hoe ik me voel heeft te maken met mijn gedachten? Ik dacht altijd dat het gevoel er eerst was en dat m’n gedachten me vertellen waarom ik me zo rot voel…” 

Onderzoeken van gedachten

We spreken af dat Reza, bij elke emotie die zich aandient, onderzoekt wat de gedachte er vlak voor was.

Reza is verrast over de uitkomst van de sessie. “Ik wilde een afspraak met je omdat ik zo weinig tijd heb voor leuke dingen, maar dat is dus onzin! Ik ga vanmiddag niet opruimen, ik vraag of de kids met vriendjes mee kunnen en ga lekker aan m’n project werken! Ik ben benieuwd waar ik allemaal achter kom als ik m’n emoties als lead neem.” 

Een vervullende uitkomst. Dat kom ik vaker tegen, dat mensen verrast en opgelucht zijn na een sessie. En daar word ik dan weer heel blij van.