Emoties wegstoppen? Nee! Lekker laten stromen!
Auw! Je hart bonkt in je lijf, je knieën trillen en er zit bloed aan je handen… Gevallen!
Tranen prikken in je ogen en hijgend als een pakpaard, krabbel je snel overeind.
Niets gebeurd…
Of het nou gisteren gebeurde, of 30 jaar geleden, je doet het liefst alsof er niets gebeurd is: Je staat snel op, checkt of je broek heel is en kijkt schichtig om je heen of iemand je gezien heeft.
Thuis bibber je nog wat na.
Was het een losliggende stoeptegel? Een bananenschil? De kans is groot dat je je achteraf afvraagt wat er gebeurd is, en vooral.. hoe dan?! Maar dat heeft bar weinig te maken met de tsunami aan sensaties die door je lijf heen raast op zo’n moment.
We kunnen die vragen vaak niet eens beantwoorden: Ik weet niet hoe ’t gebeurde, ineens lag ik op de grond.
Emotiegroep Angst
Dit is emotiegroep Angst in actie.
Onderaan de ladder van Angst kun je letterlijk niet meer nadenken. Eenmaal thuis merk je de schade pas op; pijnlijke knieën, kapotte broek en die elleboog… Auw!
Hoe kan het dat we die pijn niet eerder voelden?!
Emotiegroep Schuld/Schaamte
Als emotiegroep Angst actief wordt, vlieg je ‘eruit’. Het zenuwstelsel schakelt over naar de overlevingsstand, vechten, vluchten of bevriezen en daarmee verlies je de leiding over jezelf.
Het zenuwstelsel handelt autonoom om je te redden uit de gevaarlijke situatie. Als je weer tot rust komt, zoek je naar houvast. Dit doe je door de ervaring mentaal te reconstrueren.
Nagaan hoe het zo gekomen is voelt veilig omdat we als kind ook bevraagd werden als er iets ingrijpends gebeurde. Als je was gevallen of je mocht niet meespelen op het schoolplein dan werd je met vragen, aangesproken op je brein:
Wat gebeurde er en waarom?
Hoe kwam dat?
Wanneer?
Met wie?
Dat is emotiegroep Schuld/Schaamte, de groep van oordelen en schuldwijzen. Door die vragen verleg je de aandacht van de pijnlijke sensaties naar het zoeken van antwoorden in je brein. Nu we volwassen zijn herhalen we dat proces want dat is wat we kennen.
Terwijl de pijn door je lichaam raast, schiet je naar het ‘veilige’ brein om de situatie te analyseren en te controleren. Daarmee leid je je aandacht weg van de pijn. Je zou het onderdrukken kunnen noemen.
Trauma
Wat gebeurt er dan intern?
E-motie komt van het latijnse emovere: de e is van ‘uit’ en movere betekent beweging.
Door je aandacht van pijn naar brein te verleggen, verdicht de energie van die pijn zich en komt ie ‘vast’ te zitten in je lijf. (1 Energie is volgens de natuurwetten altijd in beweging, dus vastzitten is niet het juiste woord. De energie verdicht zich en beweegt minimaal, waardoor deze lijkt vast te zitten.)
Daardoor kan de energie niet doorstromen en ook niet afvloeien.
Dat veroorzaakt pijn. Het deed dus al pijn, maar het onderdrukken geeft meer pijn.
Onze innerlijke natuur is altijd gericht op het herstellen van de balans. Maar dat lukt alleen maar als het kan stromen en bewegen. Et voila, daar hebben we de oorzaak van trauma, wat eigenlijk niets anders is dan emoties die niet kunnen doorstromen op het moment dat er iets ingrijpends met je gebeurde.
Patronen
Wat we in een emotiecoach-sessie doen is die triggers of patronen opsnorren, zodat de energie of de emotie alsnog door kan stromen waar ie voorheen stagneerde.
Het lichaam voert de emotie af en de energie stroomt weer vrij door je heen.
Klinkt simpel, toch?
Dat is het ook.
‘Oude’ pijn die niet is afgevoerd wordt steeds opnieuw geactiveerd door triggers in het huidige moment. Je hoeft dus niet terug te gaan naar oude trauma-momenten om die pijn te kunnen afvoeren. De trigger is voldoende.
Als je dit (beschermings-)patroon doorbreekt kan het weer vrij stromen in je en zul je -op deze trigger- niet steeds dezelfde lading ervaren.
Effect
Dat klinkt gemakkelijk, maar onderschat het niet. Voor een kort moment kan dat heel erg spannend zijn.
Maar als die pijn of emotie eindelijk zijn weg mag vervolgen, dan geeft dat letterlijk een geweldig gevoel van bevrijding, lichtheid, ruimte en ontspanning. En het is seconden-werk!
Zelluf doen!
Hoe kom je nou bij zo’n trigger zodat je die kan laten doorstromen en afvloeien? Daar zijn verschillende manieren voor maar ik zal een tip geven.
Komt ie:
Als je iets over jezelf vertelt, valt het je dan wel eens op dat je halverwege je verhaal niet meer vanuit de ik praat, maar overstapt op het algemenere je? Terwijl je het nog steeds over jezelf hebt?
Precies dat moment, op die omschakeling van ‘ik’ naar ‘je’, is het moment waarop het kennelijk spannend voor je wordt. Er is een emotie geactiveerd en de gestagneerde energie ervan komt een beetje in beweging.
Dat is top! Want dat betekent dat je opnieuw de kans krijgt om die emotie af te laten vloeien. Maar als je op dat moment overschakelt van ‘ik’ naar ‘je’, dan onderdruk je de emotie en ga je ‘m uit de weg.
Zo hou je de emoties en dus de energie erachter vast. En dat veroorzaakt pijn.
Energie
Herken je dat?
Als je het gevoel hebt dat je al een tijdje stilstaat in je ontwikkeling of als je je verveelt of zo 
, onderzoek dan eens wat er gebeurt op zo’n moment.
Wat gebeurt er van binnen als je op dat moment toch het woordje ‘ik’ zou gebruiken…?
Persoonlijk
Ik zal een tipje van de sluier oplichten: Ineens wordt je verhaal persoonlijk.
Je voelt de emotie die bij dat moment hoort. Je wordt geraakt door je eigen verhaal. Niet alleen jij voelt dat maar je toehoorder ook.
Ja, je voelt je pijn. Maar ik garandeer je dat dat hooguit een paar seconden duurt als je je aandacht bij die lichamelijke sensaties houdt: m’n ogen worden vochtig... wangen nat.. druppel aan m’n neus..
Als je je niet laat meeslepen door je gedachten, zal de emotie afvloeien.
Lief zijn
Je zult merken dat dat laatste nog niet zo makkelijk is.
De neiging om met je aandacht naar je hoofd te schieten, is enorm sterk. En je aandacht bij je emoties houden is ook spannend. Je doet iets wat je uit je comfortzone haalt... Big time!
Wees daarom lief voor jezelf.
Het is al een grote stap voorwaarts als je opmerkt dat je de woordjes ik en jij omwisselt. Het gaat om bewustwording van dit soort interne processen.
Hoe zei Neil Armstrong het ook alweer?
A small step for a man, but a giant leap for mankind;
Een kleine stap voor de mens, maar een gigantische stap voor de mensheid.
Trauma overwinnen
Elke emotie die zijn weg mag vervolgen en af kan vloeien, betekent dat je een trauma-moment hebt overwonnen.
Dat is wat onze generatie te doen heeft. Zodat we de weg schoon en vrij kunnen achterlaten voor onze kinderen.
EmotieGids, je slaat weer door, vrouw!
Ja, ik sla misschien door… maar toch, ik geloof werkelijk dat elk triggermoment een nieuwe kans is voor innerlijke reiniging. En elke dag krijgen we kansen om hiermee te oefenen.
Dat houdt ons jong en fruitig én we helpen er de generaties na ons komen mee. Win-win!
Wil je dit een keer samen ervaren? 
Maak dan een afspraak via de online agenda. Of stuur me een mailtje met je vraag.
Weet je welkom!
Ontdek wat je emoties je willen zeggen!
Weet je welkom, ook voor een enkele sessie.
Emoties zijn je gids naar flow, rust en levenslust
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en creëer het leven waarvoor je hier bent.
De ervaringen van eventuele mensen uit mijn artikelen zijn gebaseerd op wat ik tegenkom in de sessies of in het leven. De namen zijn fictief en enige overeenkomst met personen berust op louter toeval.
Wat doe jij bij stress?
