De test om beschermingspatronen te doorbreken
Ik was in Madrid met m’n oude moedertje en mijn zusje. Waar zal ik ’s beginnen..?
Familie is een geweldige bron van inspiratie als het om emoties gaat. En zo leerzaam ook. Want familie heeft de neiging om ons eeuwig te helpen herinneren aan die rotstreek uit 1983 
Familie
Familie ziet haar stamgenoten niet graag veranderen. Liever de pijn en het keurslijfje van het bekende, dan de sprong in het diepe. Heel menselijk.
We bewegen hemel en aarde met therapie, familieopstellingen, sjamanen, ayahuasca…
Als we dan die hele toestand doorlopen hebben, hopen we dat we niet meer terugvallen op oude beschermingspatronen.
En dan komt de familie…
Familie is de ultieme test. Familie laat ons zien of al die moeite voor niets is geweest. Familie haalt ons terug naar de pijn van wie we gisteren waren en verwerpt diegene die we vandaag zijn.
Familie test ons, tot op het bot.
Veel praten en weinig luisteren
Zo op het oog zijn wij als familie, een kleurrijk, levendig en uitgesproken geheel. Of, zoals de kouwe kant zegt: Er wordt veel gepraat en weinig geluisterd. Beregezellig, toch? 
Zeker! Voor een kort bezoek.
Maar 5 hele dagen in de constellatie van de oude gezinsstructuur? Uit vrije wil? Terwijl we op 17-jarige leeftijd naar de grote stad vluchtten, omdat we dat allemaal een vreselijk goed idee vonden?!
Kiezen
Soms ligt dat leven al zó ver achter je, dat je het even vergeten was. Dus wij op city-trip.
Het begon met het kiezen van de bestemming. Ik ben de moeilijkste want ik ben niet goed met hitte en ik heb een lastig dieet. En mama wil graag een eigen badkamer, ook iets om rekening mee te houden. Zus roept steeds tussendoor: Ik vind alles best hoor, beslissen jullie maar!
Er komt van alles voorbij: Turkije… zo’n all-inclusive? Dat kennen we alledrie niet, maar hé, laten we ‘s gek doen.
De foto’s tonen het ene paradijs na het andere. Tot zus zegt: Ja leuk, totdat het pokkeweer is… dan zitten we in de middle of nowhere!
Turkije is af.
Stedentrip
Een stedentripje dus.
Praag komt voorbij. Leuk, maar eh, hoe zit het daar met glutenvrij? Oja.
En Albanie? Schijnt hip en happening te zijn, dus we gaan op zoek naar locaties. De keus is tussen stad -hot hot hot- of het grote niets… ook hot. Albanie is ook af.
Dan toch maar naar Spanje…? Mama wil graag naar haar vertrouwde adres in het zuiden. Ze heeft daar gewoond.
Zus zegt: Is dat niet een beetje snel mam, zo kort nadat je weduwe bent geworden? Oja, misschien geen goed idee. En trouwens, zus was zelf net terug uit Andalusië dus die wil niet.
Luxe probleem
Zo langzamerhand tekent zich een luxeprobleem af. En dan hebben we het nog niet eens over mama’s vliegschaamte gehad.
Dan het verlossende woord: Zeg, zijn jullie wel eens in Madrid geweest? Even valt het stil en dan zijn we eruit: Madrid schijnt een prachtige stad te zijn en in maart is het nog niet zo heet.
In Spanje houdt men van badkamers dus een appartement met dubbele badkamer is al gauw gevonden. Mama blij.
Wie slaapt bij wie
En dan begint het grote onderhandelen. Want wie slaapt bij wie? Er zijn 2 slaapkamers en wij zijn met 3.
De zus die alles goed vindt is een beetje eng want zij schiet nog wel eens uit haar slof, dus oude beschermingspatronen steken al gauw de kop op: Zeg Har, jij komt toch gezellig bij mij op de kamer, hè..? Mam dekt zich alvast in.
Nou mam.., m’n oksels beginnen te prikken. Mams kan nogal overtuigend zijn. Zelfs zo, dat je soms een beetje onbeschoft moet worden. Soms.
M’n hoofd piept voor wat komen gaat, dus ik ga er ferm en duidelijk in: Nou mam, laten we dat maar niet doen.
Onderhandelen
Mam gaat in de onderhandeling, want het was natuurlijk geen vraag: Niet doen? Jawel joh, hartstikke gezellig! Jij mag kiezen aan welke kant van het bed je wilt.
Ik weet dat ik geen redenen moet geven want dan komt er discussie en dat wordt ruzie. Ik herhaal, al iets minder ferm: Das lief mam, maar eh… nee, beter van niet.
Ze doet er een schepje bovenop: Hè, kom jij nou bij mij… doe niet zo ongezellig.
Nee mam.. Ik lach er schampertjes bij ter verzachting. Het helpt niet, ze gaat in de aanval: Waarom eigenlijk niet?!
Ja, waarom eigenlijk niet? Scherp blijven. Als ik nu zwicht wordt het ruzie, omdat ik me in bochten ga wringen… Help!
Afleiding
Mijn hoofd draait op volle toeren.. Hoe red ik me hieruit? Hoe deed ik dat ook alweer?! Dan herinner ik me hoe ik eerder, zonder al teveel kleerscheuren, ook uit de gevarenzone was gekomen: afleiding!
Zus staat in het zonnetje buiten. Ik roep door de open deur: Zeg zus, jij nog een bakkie?
Mam glijdt naadloos mee: Oja, dat is een goed idee. Ik zet wel even. Jij ook, Har?
Stress
Pfew… het issue kamerverdeling is beslecht. Voor nu. Maar eenmaal ter plaatse slaap ik op dag 2 al op de bank 
Hoe stress kan oplopen in 2x 24 uur… Ik zal je de details besparen maar godzijdank hebben we alledrie bijgeleerd en lieten we ons niet kisten: de bank is een redmiddel en niemand vluchtte.
Stress is op zich geen punt, dat kan ons systeem prima dragen. Maar ons zenuwstelsel heeft wél een paar uurtjes per etmaal rust nodig.
Het zenuwstelsel moet tussendoor even kunnen ontspannen om weer terug te kunnen veren naar de baseline, ontspanning. Zodat je overdag weer met elkaar door één deur kunt.
Vingerwijzen
Zolang we kunnen accepteren dat op de bank slapen een oplossing is en we niet gaan slachtofferen of vingerwijzen1 Emotiegroep Schuld en Schaamte: Door jou lig ik op de bank! Oh dus ik ben weer de kwaaie pier..? etc, kun je als familie ver komen met elkaar.
En dan blijkt dat de rest soms zomaar met je mee verschuift: zus bood spontaan aan om ook een nachtje op de bank te slapen, jay!
Dankbaar
Natuurlijk licht ik hier maar een tipje van de familiesluier op, maar je kunt het je vast wel voorstellen. Het tandpasta-dopje is er niks bij
En achteraf is het een zegen dat ons moeder nog in staat is om een city tripje te maken met beide dochters. Op 86-jarige leeftijd, nog zo vief als een hoentje! Daar ben ik dankbaar voor.
Jezelf veranderen
We kunnen tenslotte alleen onszelf veranderen en niet een ander. Maar oh boy, wat is het fijn als we onze oude beschermingspatronen weten te doorbreken.
Dan kan liefde weer stromen waar het nooit meer goed leek te komen. Heling voor het hele systeem. Ik denk wel eens dat dat de taak van onze generatie is.
Wil jij ook aan de slag met je rol binnen de familie? Met jezelf, in het contact met je familie?
Weet je welkom 
Ontdek wat je emoties je willen zeggen!
Weet je welkom, ook voor een enkele sessie.
Emoties zijn je gids naar flow, rust en levenslust
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en creëer het leven waarvoor je hier bent.
De ervaringen van eventuele mensen uit mijn artikelen zijn gebaseerd op wat ik tegenkom in de sessies of in het leven. De namen zijn fictief en enige overeenkomst met personen berust op louter toeval.
