Het duurde even tot het tot me doordrong.
Het duurt altijd even voor ik tot mijzelf doordring. Maar daar is ie dan, luid en duidelijk:
Waarom schrijf ik niet over wat ik zie gebeuren in de maatschappij? Waarom laat ik mijn kritische vragen achterwege?
Waarom doe ik niks??
Vragen
Ik lees verontrustende berichten en krijg steeds meer vragen.
Waarom laten we onze grondrechten uithollen?
Waarom geven we onze rechten en gezondheid uit handen aan een kleine club mensen, die zich laat adviseren door farmaceuten en andere bedrijven met grote financiële belangen?
Waarom kijken we lijdzaam toe hoe kritische vragenstellers worden gecensureerd op sociale media?
Wie stelt er nog kritische vragen in de reguliere media?
En waarom zijn gezonde bananen nog steeds duurder dan een frikadel? Waar blijft de informatie over het verhogen van onze weerstand, het enige écht afdoende medicijn?
Waarom voegen wij ons naar maatregelen waar vele medici zich tegen hebben uitgesproken, of op zijn minst kritisch over zijn? Dezelfde medici die worden gecensureerd op sociale media?
Feedback
Met het stellen van deze vragen voel ik mijn energie direct weglekken.
Herken je dat?
Mijn emotionele systeem geeft me een seintje met dat vermoeide gevoel: Ho! Verkeerde afslag! Dit resoneert niet met wie je bent.
Die vragen komen namelijk voort uit het brein, noem het ego. Ze komen voort uit angst voor de toekomst. Waar gaat het naar toe met de wereld?!
Slapen
Ik, althans dat wat we het ego vaak associeert met ik, wil antwoord op die vragen, zodat ik rustig kan slapen en niet hoef na te denken over of ik moet gaan demonstreren.
Dan hoef ik niet te verkrampen over het feit dat ik en mijn generatie niet alleen de natuur naar de knoppen heb geholpen, maar ook dat ik een maatschappij achterlaat voor onze kinderen waar ik zelf in zou stikken.
Mijn ego/brein wil zekerheid en controle. Het wil schuldigen aanwijzen. Het denkt dat dat rust geeft. Maar ik kan er niks aan doen! Het denkt dat de angst dan verdwijnt. Zodat ik mijn handen kan wassen (!) in onschuld.
Natuurwetten
Maar ondertussen…
Ondertussen gelden er nog altijd universele natuurwetten, waarvan eentje zegt: Alles is altijd in verandering.
Alles is altijd in verandering
Dat wordt op dit moment pijnlijk duidelijk via de roep om terug naar normaal.
Van de natuurwetten is dit degene die ik steeds vergeet. Das logisch ook, want ons brein gaat op non-actief bij elk angstgolfje dat je voelt. En dan wordt je hoofd een pak watten.
Leven naar wie je werkelijk bent, betekent vertrouwen op de natuurwetten:
- Alles is een
- Alles is altijd in verandering
- Alles wat je uitzendt, trek je aan
- Wij bestaan -Er is bestaan
Als ik deze regels lees, voel ik de rust over me heen zakken. De steen en kramp rond mijn maag trekken weg. Dit geeft lucht.
Overzicht
Chaos hoort bij de natuur.
Althans, op het eerste gezicht. Vanuit het kleine perspectief van ons ego hebben we geen overzicht op de orde die er in de natuur heerst. Ons mentale deel is daar niet op ingericht.
Maar we hebben een ziel. En die ziel weet dat er orde in die schijnbare chaos heerst.
Als je je verbindt met je ziel via de taal van je emoties, dan weet je dat alles wat er gebeurt, precies zo moet zijn als het is.
Op het niveau van de ziel bestaat er geen goed of fout. Het leven ís en het voltrekt zich. Punt.
Standpunt
Wat ik zie is dat we door deze uitzonderlijke omstandigheden allemaal worden ‘gedwongen’ onze rol in te nemen, ons uit te spreken en een standpunt te kiezen. Het leven polariseert. Emoties worden uitvergroot. Dat kan pijnlijk zijn.
En toch… durf naar binnen te kijken. Een emotie duurt maximaal negentig seconden. En dat is een hele lange. De meeste emoties zijn maar een golfje van één of enkele seconden.
Probeer de emotie eens lichamelijk te ervaren door het door je heen te laten stromen en te volgen met je aandacht. Hou daarbij je focus op de lichamelijke sensatie, drijf niet weg op je gedachten.
Want steeds als je de gedachte erbij aandacht geeft, dan komt ook steeds de emotie terug als feedback op die gedachte.
Herhaal je de gedachte, dan herhaalt de emotie zich.
Begrijpen
Als het lukt om de emotie puur lichamelijk te beleven, dan krijg je veel informatie over jezelf. Je ontdekt waarheden in en over jezelf, die je met je ego nooit zult vinden.
Het leuke daarvan is, dat je jezelf op een nieuwe manier gaat leren kennen. Je drijfveren worden steeds duidelijker.
Die kennis komt stukje voor stukje naar boven. Ieder moment dat je wel naar binnen durft te kijken, ontdek je een stukje van jezelf. Zo ont-wikkel je jezelf, van moment tot moment.
Waarheid
Hoe vaker je je aandacht naar binnen richt en je aandacht op je lichaam kunt houden, zonder oordeel en met gezonde nieuwsgierigheid, hoe meer waarheid je over jezelf ontdekt.
Zie het als een ontdekkingstocht.
Zo binnen zo buiten
Misschien ontdek je wel iets over wat jouw rol is in de maatschappij. Of misschien voel je ineens een duidelijke links- of rechtsaf, waar je voorheen geen keuze kon maken.
Of misschien kom je erachter dat jouw plek in het neutrale midden ligt.
Wil je de buitenwereld veranderen
kijk dan naar binnen
Linksom, rechtsom, of in het midden, alles is goed zolang het vanuit je zuivere zelf komt.
Emoties leggen bloot wie je bent. Ze wijzen je de weg naar een leven dat het meest vruchtbaar en passend is voor wie jij bent.
Heb compassie voor wat je ontdekt en oordeel niet.
Gun het jezelf om je innerlijke stroom te volgen, van moment tot moment.
Ontdek wie je werkelijk bent en verwonder je over hoe leuk, krachtig, speels en lief je eigenlijk bent.
Weet je welkom bij de EmotieGids
