Hoe kom je van je oordelen af – zelfs die over een zorgzame dierenbeul?

Hoe kom je van je oordelen af?

Net terug van een boottochtje op een oude tweemaster, over de Tasmanzee.

Gisteren werd het hier zomer, maar het was bitter koud. In vijf minuten tijd kwam er regen, sneeuw, hagel én een regenboog voorbij.

Maar hé, dichter bij de Zuidpool (dat witte puntje onderaan de foto) ga ik in dit leven niet meer komen. Tick the Antarctica-box!

Mannen

Ik was de enige vrouw op de boot, samen met vier mannen. Dat kwam toevallig zo uit.

Ik vind zo’n mannengezelschap vaak fijn om in te vertoeven. En toch, misschien voel je ‘m al komen, dan moeten ze ineens iets…

In dit geval was het vissen

Vissen

Op zich is er niks mis met vissen.

Het is jij tegen de natuur, een eerlijk gevecht tegen de elementen. Vinden mannen vaak leuk. En er moet tenslotte gegeten worden. Op zee kom je dan toch al snel uit op vis.

Dus je gooit zo’n haak aan een touwtje in het water en wachten maar.

Aan de haak

Dat deden ze.

Na een minuut of tien zat er zowaar een visje aan de haak, iets groter dan mijn hand.

Er werd even overlegd en de uitkomst was eenduidig: de vis gaat terug, te klein.

De haak moest uit het lipje. Dat ging gelukkig verrassend snel en handig en de vis zwom weg.

Jeuk

Dit proces herhaalde zich nog een keer of zes.

Toen begon het bij mij te kriebelen. Ik probeerde het vissen en het gewurm met haken te negeren.

Maar de vragen drongen zich langzaam aan me op: Hoezo te klein? Jullie gooien ze steeds terug! Zijn vijf kleintjes niet net zoveel eiwitten, als één grote?

Beet

Toen hoorde ik flink gespetter in het water. De energie op de boot veranderde, de mannen hingen over de reling. Ik ging poolshoogte nemen.

Er zat een flinke jongen aan de haak. Behoedzaam werd de lijn naar binnen gehaald. Onder de waterlijn werd langzaam een grote witte vlek zichtbaar. Het was een rog.

Ik heb er een filmpje van gemaakt, kijk.

Om het on-emotie-topic te houden, laten we meteen even een testje doen: Hoe voelt het voor jou als je dit filmpje bekijkt?

Bittere kou

Je zit natuurlijk lekker warm thuis, in een compleet andere setting.

Je voelt die boot niet onder je schommelen, de koude wind snijdt niet in je oren en je handen zijn niet stijf van de kou en het vocht terwijl dit tafereel zich voor je ogen afspeelt.

En, niet onbelangrijk: dit is de eerste vis die je aan de haak ziet.

Plezier

Voor mij was het de zoveelste vis die dag. Soms zit de kracht in de herhaling.

Het was pittig om te zien hoeveel plezier de mannen hadden in het vissen.

Het zijn stuk voor stuk lieve, zachtaardige mannen. Ze hadden voor elkaar gekookt, eitjes gebakken, mooi opgemaakt met reepjes avocado, de koffie precies zo gemaakt als iedereen het lekker vond, zelfs de melk erin was warm.

Kortom, geen moeite was te veel. Nergens een greintje onverschilligheid. Maar mijn hoofd kan het een en ander niet rijmen: al die zorgzaamheid en liefde… en dan dat vissen.

Lullig lijntje

Die rog was niet de laatste vis die teruggegooid werd. Er werd die middag ook nog een stuk of vijf haaien gevangen. Kleintjes, zeiden de mannen, maar toch wel bijna een meter, kijk: 

Ook al zo’n prachtig dier.

Zijn huid voelt aan als een kattentong, ruw en stroef. Het krachtige dier hangt hulpeloos aan een lullig lijntje over de reling.

Voelt niet lekker.

Klopt niet.

Waarom?

Scheur je nou van de honger, allez dan maar. Er moet gegeten worden. Maar vissen om het dier vervolgens weer terug te gooien, beschadigd en wel: Waarom?

Wat is er leuk aan vissen als je weet dat er nu een rog, vijf haaien en nog een stuk of wat kleinere vissen gewond rondzwemmen? Sommigen met de haak nog in hun lip omdat het lijntje brak.

Wat is daar de zin van?

Geen goed en fout

Zo fulmineer ik nog wat voort, tot ik me realiseer dat er in de emotieleer, die zich baseert op het non dualisme, geen goed en fout bestaat.

Lekker dan. Moet ik wéér met mezelf aan de slag.

Vooruit dan maar, even checken: voelde ik ook nog emoties behalve dat gevecht met mijn gedachten?

Ja, ik was ook verdrietig. Verdriet trekt snel weg als het even door je heen mag stromen. De oordelende gedachten bleven echter hardnekkig hangen.

Hoe kom je van je oordelen af

Hoe zat het ook alweer met oordelen?

Een oordeel is weerstand tegen iets wat zich voordoet. Weerstand is vechten tegen de bierkaai, een gevecht met jezelf of de buitenwereld, dat je niet gaat winnen. En weerstand kost energie.

Moet je je dan overal maar bij neerleggen?
Nee. En dat is trouwens ook niet de juiste vraag.

Want dan komt er een antwoord vanuit je mentale laag, een bedacht antwoord. Het gaat er om wat je hart zegt, wat je emoties aangeven.

Dat geeft sturing van binnenuit.

Volg je impuls

Krijg je bijvoorbeeld een impuls om te handelen als je dit filmpje bekijkt? Volg die dan.

Sluit je aan bij een actiegroep tegen vissen. Doneer. Doe iets waar je je goed bij voelt.

Zegt je gevoel echter: Geen zin om de discussie aan te gaan, zoals bij mij op dat moment het geval was, dan is dat een boodschap uit de emotiegroep Afkeer.

Ook daar mag je aan toegeven. Deze emotiegroep zorgt ervoor dat we niet van ons pad afwijken.

En als je uitkomt bij de gedachte wat een enorme lullen die vissers zijn en er spelen geen andere emoties mee, dan is dat er eentje uit de emotiegroep Schuld/Schaamte. Deze emotiegroep gaat over overtuigingen en non-acceptaties, een mooi onderwerp voor nog een artikel.

Acceptatie

Soms is eraan toegeven lastig, want de boodschap van emotiegroep Afkeer die ik kreeg, gaat vaak tegen de sociale norm in. Wat mij dan helpt, is te bedenken dat het altijd gaat om dit moment.

Soms verandert je gevoel dan al snel. Als je de weerstand tegen je emoties kunt accepteren, dan kom je in het neutrale midden uit. Want daar, in ons hart bestaan geen oordelen. 

Hoe kom je van je oordelen af?

Ja, zeg jij dan terecht, maar hoe kom je van die weerstand af?
Door acceptatie.
En hoe kom je dan tot acceptatie?
Dat is niet iets wat je kunt doen.

Dat kun je alleen niet-doen.

Verleg je focus

Stop met vechten.

Laat die gedachtestroom voorbij gaan, zonder oordeel. Realiseer je dat het maar gedachten zijn, uit de oersoep. Gedachten op zich zijn niet van ons, dat worden ze pas als wij er waarde aan geven.

Focus op je lichaam en kijk wat je emoties aangeven. Die vertellen wat er nodig is en geven richting vanuit je innerlijke weten.

Als je dat helder krijgt én volgt, dan kun je ervan op aan dat de uitkomst goed is. Niet alleen voor jezelf, maar voor the greater good of all.

Zo. Tijd om naar bed te gaan… omdat ik er zin in heb

Kiezen of delen

Morgen een lange reis voor de boeg.

Daarvoor moet ik eerst vijf uur lang haarspeldbochten doorstaan. Daar heb ik he-le-maal geen zin in, maar ja, ik wil wel dat vliegtuig halen.

Kiezen of delen?
Dan kies ik toch voor die bochten.

Acceptatie.

Wil je ook weten hoe je je emoties gebruikt?

Je bent van harte welkom voor een emotiecoachsessie. Maak een afspraak via de groene knop.

Weet je welkom bij de EmotieGids