Hoe leer je voelen? (De 90-seconden-regel van Jill Bolte Taylor)

Ik voel niks…

Lies zegt: Ik voel niks… of ja, onrustig…? Maar verder niks.

Ze ervaart haar leven als vlak en voorspelbaar. 

Kan je een recent voorbeeld geven van iets dat je wel voelde? vraag ik. Ze antwoordt: Ja, ik schrok me laatst rot, telt dat ook?

Lies vertelt dat ze haar dochter ophaalde van paardrijles. Na de les liep ze de stallen in en onverwachts stak een paard zijn hoofd over de staldeur. Ze schrok en rende met knikkende knieën de stal uit.

Schrik

Ze voegt eraan toe: Hoe leer je voelen? En trouwens, ik kan wel bedenken dat dat goed voor me is, maar wat heb ik eraan als ik de rest van de dag niet meer op m’n benen kan staan van vermoeidheid?

Bij schrik gebeurt er iets onverwachts in je omgeving. De emotie angst waarschuwt ons en maakt het lichaam klaar voor een gevecht of om te vluchten. Goed beschermingsmechanisme, maar het heeft ook consequenties.

Lies rende de stal uit, dus in dit geval koos haar zenuwstelsel ervoor om te vluchten. Dat gebeurt, daar hebben we geen invloed op want het autonome deel van het zenuwstelsel wordt getriggerd. Dit deel werkt buiten de wil om.

Als je beschermingsmechanisme wordt getriggerd, kan het ook zijn dat je verstijft: dan voel je niets meer, je zit in een soort bevriezing. Je doet gewoon je ding maar je bent er ‘niet bij’. Je draait de dag af in een soort mist en het voelt alsof je hoofd niet goed werkt.

Dat is vaak een bijna continue staat van zijn, met af en toe terugvallen naar de vecht- of vluchtstand om terug te kunnen naar ontspanning. Maar dat gebeurt niet altijd omdat dit gevoel opnieuw een trigger uitlokt. Lies schakelt tussen ‘ik voel niks‘ of de dag op adrenaline afdraaien. Beiden niet prettig; ze voelt zich hyper of ze loopt op haar tandvlees.

Energievreter

Terug naar Lies: toen zich realiseerde dat het paard die stal niet uit kon, kon ze zich weer een beetje ontspannen. Dat ze de rest van de dag uitgeput was kwam doordat ze een voorschot had genomen op haar reserve-energievoorraad.

Ze knapte maar niet op en toen ze zich moe bleef voelen, wist ze dat er meer aan de hand was. Er was een grote hoeveelheid energie vrijgemaakt, meer dan haar systeem nog voorradig had.

In de stand van bevriezing voelen we het niet wanneer we tegen onze grenzen aanlopen.

Emoties regelen je energie

Zo’n vermoeidheid is een serieus signaal van het lichaam dat het tijd is om de energiehuishouding onder de loep te nemen. Wat ook logisch is, voor iemand die zegt niet te voelen.

Ons emotionele systeem regelt onder andere onze energiehuishouding. Om precies te zijn geven emoties exact aan hoe het met onze energievoorraad gesteld is, mits we naar die boodschap luisteren.

Als we onze emoties stelselmatig negeren, als we dingen doen omdat ze er nou eenmaal bijhoren, of als we denken, tja dit moet nou eenmaal, dan gaan we over onze innerlijke grenzen heen.

Dat vreet niet alleen energie, het veroorzaakt ook allerlei problemen.

We hebben een flinke voorraad energie die ook steeds aangevuld wordt (emotiegroep Vreugde!) maar als we onze innerlijke grenzen negeren dan leven we op de noodvoorraad en ligt een burn out om de hoek.

Opluchtend stromen

Hoe kunnen we dit veranderen?

Terug naar Lies: ik vraag haar stil te staan bij wat ze op dit moment in haar lichaam ervaart. Ze schuift wat ongemakkelijk op haar stoel. Eh.. niks… antwoordt ze. Maar als ik haar erop wijs dat ze in haar stoel schuift, begint ze te grinniken.

Opluchting

Moedig blijft ze bij het ongemak van haar lichaam, zonder iets te doen of te veranderen. Dan wordt ze weer rustig vullen haar ogen vullen zich met tranen.

Ze vertelt dat het voelt als een golf die omhoog kwam maar ook vrij snel weer wegvloeide via haar ogen.

Eigenlijk voel ik me wel opgelucht nu, zegt ze lachend. Ze is verrast hoe snel de emotie weer weg was en constateert dat het verdrietige gevoel weg is.

De 90 seconden regel

Ik vertel Lies van de 90 seconden regel van Jill Bolte Taylor.

Dr Jill Bolte Taylor is neuroanatomist en heeft zelf een ernstige hersenbloeding gehad waardoor ze al haar functies verloor. Ze was destijds in de dertig en moest alles opnieuw leren: praten, eten, lopen etc. We kunnen wel stellen dat ze niet alleen een specialist is maar óók een ervaringsdeskundige op hersengebied.

Jill leert ons dat we emoties ervaren via de rechterhersenhelft, onze creatieve kant en dat emoties maximaal 90 seconden duren.

Duurt een emotie langer dan dat, dan is de linkerhersenhelft actief. Dat is het analytische deel én een stevige bemoeial, op zaken waar het eigenlijk geen kennis van heeft. Sommige mensen zouden dit ego noemen

Ons emotionele systeem geeft feedback op wat er in de mentale laag gebeurt

Boodschappers van je ziel

En emoties doen meer.

Een paar voorbeelden:

• Tranen brengen ons terug in balans
• Emoties geven een seintje om in actie te komen of dat het tijd is om rust te nemen
• Ze verzamelen de energie weer, waar we die eerder hebben laten wegglippen
• Ze nodigen uit tot zelfacceptatie
• Ze vertellen dat het tijd is om los te laten

Emoties geven ons hele specifieke boodschappen. Sommige zijn direct duidelijk, andere zijn iets minder voor de hand liggend.

Als ik uitleg wat de boodschap is van een emotie dan hoor ik regelmatig iets als: Oja, eigenlijk heel logisch. Dat komt omdat ons emotionele systeem gebaseerd is op natuurwetten en wij zijn ook natuur.

Emoties volgen de natuurwetten en zijn daarom altijd logisch

Hoe leer je voelen?

We spreken af dat Lies zich een paar keer per dag gaat concentreren op haar lichaam om haar lichamelijke sensaties te leren herkennen. Daar hoeft ze verder niets mee, alleen maar te observeren.

Zo traint ze haar brein om niet steeds mee te gaan in de gedachtestroom, zoals gebruikelijk is in onze maatschappij.

En… zo haalt ze tevens de bezem door haar binnenwereld. Want alle emoties die door kunnen stromen, doven vanzelf uit. Het gevecht zit ‘m in het vasthouden van de energie, vasthouden aan overtuigingen waar we eigenlijk al niet meer in geloven.

Een maand later

Lies neemt na een maand contact op. Haar stem klinkt levendig: Ik heb wel veel weerstand, maar gelukkig is dit zo praktisch dat het me aardig lukt om vol te houden. En het is echt waar! 90 Seconden is zelfs belachelijk lang, de meeste emoties die ik heb duren misschien 10 seconden en weg zijn ze. Ik voel me zo anders nu!

Dat ik niet kan voelen is er wel vanaf. Niet altijd makkelijk, maar super-leerzaam. Maar luister… eigenlijk belde ik over iets anders, over die energiehuishouding. Dat woord is bij me blijven hangen want sinds dat voelen, valt het me namelijk op hoe moe ik vaak ben.. is dat normaal?

Nieuwe afspraak

Nu er weer wat kleur in haar leven komt, heeft Lies de smaak te pakken. We maken een nieuwe afspraak om haar energie beter te leren managen. Daarvoor gaan we aan de slag met emoties van de emotiegroep Afkeer. Die regelt onze energiehuishouding.

Of dat ook is wat Lies nodig heeft is even afwachten, want bij emotiecoaching zijn je emoties altijd leidend, dus ook voor het onderwerp van de sessie. De emoties die als eerste naar boven komen, krijgen altijd voorrang omdat dat precies is wat je op dat moment nodig hebt.

Daarom zijn emoties zo briljant: Je krijgt altijd precies wat je nodig hebt in een sessie, op de juiste tijd én over het juiste onderwerp. Divine timing.

Heb jij het idee dat je niets voelt?
Vindt je het moeilijk om bij je gevoel te komen?

Ik help je je emoties herkennen en vertaal hun boodschap. En dat gaat soms sneller dan je denkt, want… natuurwetten en jij bent ook natuur!

---

---

Emoties zijn je gids naar flow, rust en levenslust

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en creëer het leven waarvoor je hier bent.

---

De ervaringen van eventuele mensen uit mijn artikelen zijn gebaseerd op wat ik tegenkom in de sessies of in het leven. De namen zijn fictief en enige overeenkomst met personen berust op louter toeval.