Ik bestelde een doos wijn. Dat doe ik wel vaker, omdat deze lagere-schoolvriend zo aardig is en zijn wijn zo lekker.
De bestelling gaat meestal via de telefoon: Hoi! Hoe gaat het? … Nou, moet je horen… Enzovoort, babbel de babbel.
Niet kiezen
Deze keer namen we eerst de vakantie-nieuwtjes door en daarna was het tijd voor zaken: Graag een doosje van die rooie, die de man zo lekker vindt. En doe ook maar een doosje wit, jij weet wel wat ik lekker vind, toch? Kies maar iets.
We zwaaien virtueel en dat is het.
Verderop in de dag vraag ik me af wat er nou zo prettig aan is, om hém dan te laten beslissen welke wijn ik ga drinken.
Ik schrok een beetje van wat er in me opkwam: Omdat ik dan niet hoef te kiezen.
Geen verantwoordelijkheid
Op zich geen opzienbarend inzicht maar toch….waarom vind ik het lekker om niks te hoeven onthouden, te kiezen of zelfs te beslissen? Hm… sterker nog, het liefst zou ik alleen een factuur krijgen en in ruil daarvoor een steady stroom van lekkere flessen wijn. Food for thought.
Even tussendoor, mocht je je zorgen maken over het drankgebruik van de EmotieGids: Het is niet het wegslobberen van die wijn wat zo fijn is, maar het niet-hoeven-kiezen, het geen verantwoordelijkheid hoeven nemen. Het genot zit ‘m in het achterover leunen en volgen.
Dáár schrok ik van.
Inzicht
Ik mag me graag opwinden over het het concept verantwoordelijkheid. Of eigenlijk het gebrek daaraan; mensen die zich verschuilen achter een loket of hun functie.
Mensen die aan de telefoon hun naam niet willen geven. En als ze dat wel doen, verschuilen ze zich achter de comfortabele anonimiteit van een call-center, waar iedereen Marvin of Claudia heet.
Ik zie dat als de pest van deze tijd; we nemen geen verantwoordelijkheid meer voor wat we zeggen of doen. We verschuilen ons achter onze functie of bedrijfsnaam… Computer says noooo.
Waarom is dat nou zo kwalijk?
Maar er bestaan toch leiders en volgers in het leven? Dus wat maakt het uit? Ieder zijn rol in het leven… toch?!
Nou… luister en huiver.
Geen verantwoordelijkheid nemen hangt samen met het uit handen geven van innerlijk leiderschap. Als we ons opperbest willen voelen, is het cruciaal dat we grip hebben op ons leven en ons niet alle kanten op laten bonjouren door onze emoties of de buitenwereld.
Dat gezegd hebbende: door de manier waarop onze maatschappij is ingericht kunnen we dit vaak niet eens meer. We zijn radartjes geworden in een systeem dat ons boven het hoofd is gegroeid.
Verantwoordelijkheid nemen is vrijwel onmogelijk geworden door hoe we tegenwoordig werken; bullshit banen, virtuele assistenten, call centers, noem maar op.
Rat race
Dat is nog begrijpelijk ook: We houden ternauwernood ons koppie boven water in de ratrace van alledag en we zijn allang blij om na een drukke dag in standje zombie weg te zakken… Even niet nadenken, even geen beslissingen nemen.
Bij de buurtsuper grissen we een receptenkaartje uit de display, gooien de ingrediënten in ons mandje en hollen naar de kassa. Of we bestellen iets, moeilijk, moeilijk: Schat, waar heb jij trek in vandaag? Het succes van de boodschappendiensten comes as no surprise.
Het receptenkaartje, de maaltijdbox, allemaal voorgeschreven koek. Daarna op Netflix de aanbevolen keuzes voor jou kijken of lekker surfen op internet binnen je eigen bubbel dankzij de kunstmatige intelligentie van de zoekmachine.
We verlangen naar een beetje rust maar vinden dat steeds minder, ondanks dit ‘gemak’…
Lust for life
Maar waar is onze trek gebleven, onze lust for life? Hebben we nog wel voor- en afkeuren? Gunnen we onszelf nog de tijd om te onderzoeken waar we écht zin in hebben?
Weet je nog dat gevoel, dat het water je in de mond loopt bij de gedachte aan dat smeuïge stamppotje van oma? Of dat je uitkijkt naar die docu waar iedereen het over heeft? Dat je je écht verheugt op een verrukkelijke feelgood movie of dat vreemde boek dat al maanden naar je knipoogt?
Is het een vorm van geestelijke luiheid, dat we dat niet meer voelen? Geen zin, te druk, te moe, geen tijd?
Of zijn we onverschillig geworden voor onze eigen noden?
Emotiegroep Afkeer
In emotiecoaching verdelen we alle menselijke emoties over acht groepen. Elke emotie(groep) heeft een specifieke boodschap en vertelt ons iets over wat we op dat moment nodig hebben, of welke richting het beste bij ons past.
Het kan toeval zijn (not ;-)) maar signalen van luiheid en geen zin horen allemaal bij de emotiegroep Afkeer. Ergens geen trek in hebben, weerstand, verzet, buikpijn, misselijkheid, overbelasting en zelfs een burn out; hoort allemaal bij de emotiegroep Afkeer.
Voorwaar geen makkelijke groep, omdat het vaak sociaal niet zo lekker ligt.
Sociaal ongemak
Zolang het om de keuze van een flesje wijn gaat kunnen we er nog wel mee leven, maar dit sijpelt al gauw door naar andere gebieden van ons leven.
Stel dat je gruwelt van draadjesvlees? Ga je dat zeggen op je jaarlijkse etentje bij tante Cor? Die eerlijkheid wordt ons niet in dank afgenomen, met als gevolg dat tante Cor elk jaar weer de keuken uitstapt met dat pannetje bruine prut… Tadaaaa! Ja, het is weer draadjesvlees jongens! Omdat ik weet dat jullie dat zo lekker vinden!
Tja…
Valse schijn
Mocht je je in deze tante-Cor-gruwel herkennen: Hier is geen algemene oplossing voor te geven (1 Vind je jezelf regelmatig terug in dit soort sociaal ongemak? Hier lees je er meer over: Geen klik? Kwestie van energie of maak een afspraak, dan kijken we samen naar wat je emoties erover zeggen en in welke richting je je mag ontwikkelen. ).
Ieder heeft hier zijn eigen pad in te lopen. Voor de een is dat bijvoorbeeld de confrontatie aangaan en voor de ander er juist in berusten, afhankelijk van de andere emotiegroepen die meespelen.
Wél is het erg belangrijk om je Afkeer-spier te blijven trainen. Want als we deze signalen steeds wegduwen lijkt het leven weliswaar rustiger maar deze rust is valse schijn. Wat er werkelijk gebeurt, is dat je steeds minder gaat voelen. Daardoor krijg je steeds minder zin in wat-dan-ook.
Het leven wordt saai en zinloos, je straalt niet meer, er komt niks creatiefs meer uit je handen, je voelt je vlak en weet niet meer waarom het leven eigenlijk ooit leuk was. Je voelt je steeds kleiner en verkrampter tot je uiteindelijk niets meer voelt en depressief wordt. A road that leads to nowhere.
Trainen
Oke, EmotieGids, je hebt je punt gemaakt, emotiegroep Afkeer is dus belangrijk. Maar hoe trainen we die spier dan?
Stap één is opmerken en erkennen van wat zich in jou afspeelt. Dit duurt maar een paar seconden. Als je daar enkele seconden de tijd voor neemt en bij jezelf naar binnen kijkt, dan weet je waar je staat.
Voelen is weten
Dus dan weet je 1. hoe je je voelt en 2. kun je daarna bepalen of je tante Cor een glansmoment moet gunnen met haar pannetje bruine prut. Of misschien is het dit jaar tijd om haar met een knipoog duidelijk te maken: Verandering van spijs doet eten, tante Cor!
Verantwoordelijkheid nemen voor wat je voelt
Grip krijgen op je leven en het nemen van verantwoordelijkheid begint met weten wat je voelt.
Op grond van die informatie kun je afwegen wat de juiste actie is voor dat moment. Door je emoties in de smiezen te houden, raakt de boel niet verstopt van binnen en blijf je lekker in flow.
Wij mensen zijn bundeltjes van energie. Emoties ook. Dat is energie die door je heen wil stromen. Door dat bundeltje van energie een paar seconden van je tijd en aandacht te geven, kan deze zijn boodschap aan je afgeven en afvloeien. Zo krijg je grip op je leven en een schat aan informatie over wie je eigenlijk bent.
Voordelen
Je innerlijke boodschappen leren (her)kennen heeft erg veel voordelen voor je mentale én lichamelijke gezondheid. Je krijgt er een kompas bij voor het leven, feedback op wat je denkt en doet, en… of dat wat je doet, nog wel past bij wie je nu bent.
En de bonus: Je voelt je heerlijk in flow!
Ons goddelijke lijf
Dat gezegd hebbende, we worden al zo lang aangesproken op onze mentale kwaliteiten, dat het het opmerken van emoties soms niet meer zo makkelijk gaat.
Dus… tip van uw EmotieGids: Richt een paar keer per dag je aandacht op je lichaam. Gewoon, zomaar. Een paar seconden is voldoende. Je hoeft niets te voelen. Door je mind te richten op iets specifieks zoals je lichaam, krijg je even rust in je gedachtestroom. Dus je wint er sowieso iets mee.
En dat niet alleen, het lichaam is een rijke bron van informatie: Het wijst ons de weg door alle hectiek van het leven en het liegt nooit. Dat kunnen we van ons brein niet zeggen.
Of, zoals de man in huis hier zegt: Geen betere belazerij dan die van onszelf.
Proost! ;-
Emoties wijzen ons de weg via het lichaam
en … het lijf liegt nooit
Lukt het niet?
Weet je welkom. Ik laat zien hoe je je emoties herkent, ze laat afvloeien, waarom ze soms weer terugkomen en wat je daaraan kunt doen, en… hoe je ze gebruikt als gids naar een fijn leven met sprankeling en rust tussen je oren.
Klik op de groene knop →
Of stuur een mailtje met je voorkeursdatum →
Ontdekken wat je emoties je willen zeggen?
Weet je welkom, ook voor een enkele sessie!
Emoties zijn je gids naar flow, rust en levenslust
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en creëer het leven waarvoor je hier bent.
De ervaringen van eventuele mensen uit mijn artikelen zijn gebaseerd op wat ik tegenkom in de sessies of in het leven. De namen zijn fictief en enige overeenkomst met personen berust op louter toeval.
